Daar zit je dan, in je camping stoel voor de tent. Het is 11 uur s ’avonds en het begint donker te worden. De kinderen liggen op bed. Je zet je stoel naar achter en legt je voeten op de camping tafel. Liggend kijk je naar boven. Het is helder. Het wordt schemerig en langzaam verschijnen er lichtgevende stippen in de lucht. Het zijn er een paar. “Hoever zou die ene ster zijn?”, vraag je jezelf af. Al snel is het licht verdwenen. De nacht is gevallen en er verschijnen honderden, duizenden, miljoenen sterren in de lucht. Het worden er steeds meer. Het is 1 uur in de nacht. Je bent nog steeds gefascineerd door die flinkerende lichtbollen in de nacht. Je kan er uren naar kijken. Je wilt het moment delen maar ook weer niet verstoren. “Wat als ik nou een ruimtevaarder was en alle sterren en planeten kon bezoeken. Dat ik de beste Space Ranger van het heelal was en dat ik alle slechteriken achter slot en grendel zette. Ik reisde tussen de planeten door, van planeet naar planeet….
Het is het jaar 2045. Reizen tussen de sterren van planeet naar planeet is een gewoonte geworden en de meeste planeten zijn bewoond. Bewoond door mensen, maar ook door andere wezens. Alles loopt op rolletjes, want de wet wordt gehandhaafd door speciale ‘Space Rangers’. Zij houden alles in de gaten en zetten de slechteriken achter de tralies. Zo ook onze Space Ranger, Spike. Spike komt van Aarde en jaagt op slechteriken in het Heelal. Spike is één van de beste Space Rangers en is zelfs de aller gevaarlijkste boeven te snel af. Op een dag kreeg hij wel een hele speciale opdracht. De beruchte Jack was ontsnapt uit de gevangenis van het Andromeda Stelsel, en Spike moest hem opsporen voor het te laat was…
“Mhuuahaha, jij kan mij toch niet te pakken krijgen,” schaterde de slechte Jack. Spike zat Jack op de hielen met zijn Spaceship. “Kom hier slechterik, ik ga jou voor eeuwig en altijd opsluiten!” Spike moest en zou Jack pakken en opsluiten. De achtervolging ging zo snel dat je het bijna niet kon zien. Tussen vliegende rotsblokken en ruimte afval scheerden de twee ruimteschepen achter elkaar aan. Spike wist al gauw dat zijn Spaceship niet genoeg benzine had. “Jammer Spike,” zei Jack, “ik ben te snel voor jou.” Spike moest en zou Jack stoppen, maar zijn ruimteschip ging al op volle snelheid en raakte oververhit. Hij moest stoppen. “Potverdrie, ik had hem kunnen pakken,” zei Spike, “ik moet hem laten gaan, want straks gaat mijn ruimteschip kapot. Ik moet een plan bedenken om hem te slim af te zijn. Maar wat?”
Mhuuahaha, jij kan mij toch niet te pakken krijgen
De volgende dag stond Spike vroeg op. Hij had amper geslapen omdat hij alleen maar dacht aan het vangen van Jack. Er was maar één manier, hulp vragen bij de Grote Omega. Al vroeg pakte hij zijn ruimteschip om naar de Grote Omega te gaan. De Grote Omega was een eeuwen oud wezen die alles wist. Hij woonde in het Canis Minor Stelsel, vijf lichtjaren van de aarde af. Hij zou moeten weten hoe Spike Jack kon vangen.
Na vier uur vliegen kwam Spike eindelijk aan bij het Canis minor Stelsel. “Eindelijk, daar ben je,” zei een zware stem, “ik verwachtte je al.” De Grote Omega zat op een prachtige gouden troon. “Ooo Grote Omega, ik heb een probleem”, zei Spike. “De beruchte Jack is ontsnapt, en ik ben de enige die hem kan vangen. Maar hoe?” De Grote Omega moest lachen en zei: ”Spike, jij bent inderdaad de enige die hem kan vangen. Maar jij denkt veel te moeilijk,” zei de Grote Omega. “Ga naar het machtige Ministerie van het Heelal, en je zal je antwoord vinden.” Spike begreep het niet zo goed, maar als de Grote Omega iets zegt dat is dat ook zo.
Spike ging meteen richting het Ministerie van het Heelal. Hij kende daar iemand die hem wel kon helpen. Onderweg moest Spike even een tussenstop maken om te tanken. Hij liep het tankstation binnen om te betalen. Opeens ziet Spike iets in zijn linker ooghoek gebeuren. Hij kijkt naar links en ziet een ruzie ontstaan tussen twee personen. “Hé, die ene lijkt wel op Jack”, bedenkt Spike zich. “Oh nee, het is Jack!”, schreeuwt Spike. Hij rent naar buiten. “Jack, staan blijven!” Jack bedenkt zich geen moment en pakt zijn ruimteschip en schiet er vandoor. Spike springt zijn ruimteschip in en zet de achtervolging in. “Laat het ministerie maar zitten. Ik moet jack voor eens en voor altijd pakken!”, zei Spike vastberaden.
“Gelukkig heeft Jack zijn tank niet vol kunnen gooien, dit moet een makkie zijn.”, bedacht Spike. Spike zat Jack op de hielen. “Jij zult mij niet te pakken krijgen Spike. In ieder geval niet vandaag.”, riep Jack. “Al is mijn tank wel bijna leeg.” Jack had nog een klein beetje brandstof om voor Spike uit te blijven. Maar dat zou niet lang meer duren. Om toch sneller te zijn dan Spike besloot Jack om zijn afval te dumpen.
EEN RAKET
“Wat is dat voor me?”, schrikt Spike. “AFVAL VAN JACK….” Spike ziet gigantische brokken afval op zich afkomen. Hij probeert zijn best te doen om ze te ontwijken. De ene is nog grote dan de ander. Hij scheert langs de brokken afval. “Poeh, dat was op het nippertje”, zei Spike opgelucht. Ongedeerd kwam Spike uit het puin. “Maar waar is Jack nu nou?” Jack was voor hem verdwenen. “Waar kan hij gebleven zijn?” Spike keek rustig maar oplettend om hem heen. Voor hem zag hij iets op hem afkomen. Het werd steeds groter en kwam dichterbij. “EEN RAKET!”, schreeuwde Spike. Spike kon nog net op tijd aan de kant met zijn ruimteschip. Hij ging als een speer richting de plek waar de raket vandaan kwam. Hij zag nog net in de verte het ruimteschip van Jack. “Snel er achteraan. Zijn benzine is bijna leeg dus hij kan niet ver zijn.” En spike ging er als een speer achteraan.
Spike kwam steeds dichterbij. Jack kon nu niet meer ontsnappen. “Ik ga je eindelijk vangen Jack,” wist Spike vrijwel zeker. Het ruimteschip van Jack was gestopt. De benzine was op. “Handen omhoog Jack!”, riep Spike. “Je kan nu niet meer ontsnappen.” Er gebeurde niks. “Jack, ik zeg het nog één keer. Handen omhoog!”, er gebeurde nog steeds niks. Spike kwam dichterbij. “Oh nee…. Zijn schip is leeg”, jammerde Spike. Jack was met zijn schietstoel ontsnapt in de ruimte. “Hij kan niet ver zijn”, zei Spike. Hij keek omhoog, en zag iets bewegen bij een zwervend stuk afval. “Daar is hij”, zei Spike.
Spike snelde er naar toe. “Jack, nu kan je niet meer ontsnappen!”, zei Spike. Jack hield zich vast aan een zwervend stuk afval. Door zijn ruimte pak kon hij gelukkig nog wel ademen. “Ik geef me over, Spike, ik geef me over. Haal me alsjeblieft hier vandaan”, zei Jack bedroefd. Spike sloeg Jack in de boeien en laadde hem in zijn ruimteschip. “Ik haal je hiervandaan Jack, de rest van je leven zal jij achter slot en grendel zitten” zei Spike opgelucht. En ze vlogen richting het Ministerie van het Heelal. Daar zou Jack opgesloten worden in de best bewaakte gevangenis van het heelal.
Het verhaal ging als een lopend vuurtje. “Spike heeft Jack gevangen, we zijn eindelijk veilig”, ging al snel rond onder de bewoners van het heelal. “We zijn eindelijk veilig, lang leve Spike”. Spike wist niet wat hij zag toen hij het Ministerie van het Heelal bereikte. Wat een onthaal. Het volk had zich verzameld om Spike te verwelkomen. “Lang leve Spike, lang leve Spike”, schreeuwde de menigte in koor. “Kijk Jack, dit is allemaal voor jou”, grapte Spike. Ze liepen door de menigte naar de gevangenis waar Jack werd opgesloten. Spike was wederom de beste Space Ranger van het Heelal en het feest werd tot diep in de nacht gevierd.
… je wordt wakker door de zonnestralen die in je ogen verschijnen. Het is 6 uur in de ochtend en de vogels fluiten. Je ligt nog steeds in de camping stoel te hangen. “Wauw, wat een droom”, je bedenkt dat je in slaap bent gevallen en fantastisch hebt gedroomd. Wat een avontuur. De sterrenhemel is zo betoverend. Je bent moe van het avontuur en kruipt je tent in. Lekker warm onder de dekens om nog lekker na te genieten van het avontuur van vannacht.
Slaap lekker.
Vertel dit bedverhaaltje sterren avontuur aan je kinderen en ze zullen zoet dromen over sterren en planeten. Lees hier de blog over sterren en planeten.
Op zoek naar sterren en planeten speelgoed? Bekijk ons assortiment!
